SANIB

NAKITA KITANG PUMUPUNGAS...
MAY NGITI SA LABI, GULO ANG BUHOK
AT NAGLALAGALAG.
TILA ANINONG SA SIKAT NG ARAW
AY PUMAPALAKPAK.
TUYO ANG LUHA, SALUBONG ANG KILAY
AT IBIG UMIYAK.

HANAP MO AY ISANG SANDALAN...
SA INIT NG ARAW AY PINAPANGARAP
PUMATAK ANG ULAN.
‘PAG BUMABAGYO, SA SIKAT NG ARAW
AY UMAASAM.
DAIG PA ANG ASO NA PAIKUT-IKOT
AT MASAKIT ANG TIYAN.

NAKITA KITANG PUMUPUNGAS...
MAY NGITI SA LABI,
KUNOT ANG NOO AT UMIINDAK.
ISANG BASONG TUBIG
ANG WINIWISIK AT WINAWASIWAS.
AT PATAY NA IBON ANG KINIKISKIS
SA DULO NG MANGGAS.

TAWA KA NANG TAWA...
GAYONG BATID MO NA WALA
KANG SIGLA AT HINDI MASAYA.
SANTAMBAK NA TANONG
ANG LAMAN NG UTAK AT NAGTATAKA.
KAILAN TATAKAS SA MUNDO NA
DAPAT AY HINDI PALA?

KAILAN MO MAKIKITA
ANG TAMANG DAAN?
KAILAN HIHINTO SA PAGTATANONG
AT AGAM-AGAM?
AT MANINIWALANG ANG MABAHO’Y
HINDI SA PUSALI LANG?
ANG SIKAT NG ARAW AT PATAK NG ULAN
AY PAHAHALAGAHAN?

PARA KANG ALIKABOK...
SA IBABAW NG PLATONG
KASAMA NG PALAY --- IHINAIN SA MANOK.
PARA KANG TAONG AYAW MAGSALITA
AT TUMITILAOK.
PARA KANG TULA NA PUTUL-PUTOL
AT WALANG TALUDTOD.

NAKITA KITANG PUMUPUNGAS...
MAY NGITI SA LABI, GULO ANG BUHOK
AT NAGLALAGALAG.
TAWA NANG TAWA GAYONG MGA MATA
AY PARANG TABAK.
NAGSISISILID NG GINTO SA BULSA
GAYONG ITO AY WARAK.

NAKITA KITANG PUMUPUNGAS...